Η ωμοπλάτη είναι ένα τρισδιάστατο τριγωνικό οστό που συνδέει τον βραχίονα και την κλείδα. Οφείλει το όνομά του στην εξωτερική ομοιότητα με ένα γνωστό εργαλείο - ένα φτυάρι κήπου. Η υποδοχή της ωμοπλάτης και η κεφαλή του βραχιονίου σχηματίζουν την άρθρωση του ώμου, η οποία είναι η πιο εύκαμπτη άρθρωση στον ανθρώπινο σκελετό.
Ο πόνος κάτω από τη δεξιά ωμοπλάτη από την πλάτη από την πλάτη στις περισσότερες περιπτώσεις υποδηλώνει την παθολογία των αρθρικών στοιχείων του ώμου, της σπονδυλικής στήλης ή των παρασπονδυλικών (παρασπονδυλικών) δομών. Άλλες πιθανές αιτίες είναι η βλάβη στα εσωτερικά όργανα - οι βρόγχοι, οι πνεύμονες, τα νεφρά και η χοληδόχος κύστη. Το σύνδρομο επίμονου πόνου στην περιοχή της ωμοπλάτης δείχνει σχεδόν πάντα ένα σοβαρό πρόβλημα που απαιτεί ιατρική και μερικές φορές χειρουργική θεραπεία.
Μυϊκή καταπόνηση και φλεγμονή
Ένας μεγάλος αριθμός μυών είναι προσαρτημένοι στην ωμοπλάτη: υποσκληρίδιος, κορακοειδής, μικρός και μεγάλος ρομβοειδής, δελτοειδής. Τις περισσότερες φορές πονάει κάτω από τη δεξιά ωμοπλάτη επειδή έχει συμβεί ένα τέντωμα ή αναπτύσσεται μια φλεγμονώδης διαδικασία.
Το τέντωμα των μυών μπορεί να προκαλέσει έντονο στρες στην πλάτη, άρση και μεταφορά βαρών, απότομη κίνηση και παρατεταμένη δυσάρεστη θέση του σώματος. Ωστόσο, όπως δείχνει η πρακτική, σε περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις, η αιτία είναι η υπερβολική σωματική άσκηση από ένα απροετοίμαστο άτομο και η ακατάλληλη άσκηση.
Τα συμπτώματα ενός τεντώματος είναι τα εξής:
- έντονος πόνος ποικίλης έντασης.
- αυξημένος πόνος κατά τη στροφή και κλίση του σώματος.
- ανακούφιση κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης.
- πρήξιμο και μώλωπες (με σοβαρή βλάβη).
Η βασική αρχή της θεραπείας των διαστρέμματος είναι η πλήρης ανάπαυση και η εξάλειψη κάθε άγχους. Αμέσως μετά τον τραυματισμό, πρέπει να εφαρμόσετε πάγο ή κρύα κομπρέσα στο πονεμένο σημείο, εάν είναι απαραίτητο, να πάρετε ένα αναισθητικό χάπι.
Με μυϊκή φλεγμονή - μυοσίτιδα - πόνος ανησυχίες για τον πόνο, η οποία αυξάνεται με την πίεση και την κίνηση. Μερικές φορές υπάρχει ελαφρύ πρήξιμο και ερυθρότητα. Συχνά η γενική κατάσταση επιδεινώνεται: η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται, το κεφάλι πονάει και μικρές επώδυνες σφραγίδες γίνονται αισθητές στους μυς.
Τα αίτια της μυοσίτιδας είναι ποικίλα, αλλά τις περισσότερες φορές αναπτύσσεται στο πλαίσιο οξέων αναπνευστικών ιογενών λοιμώξεων, γρίπης ή αμυγδαλίτιδας. Πρέπει να σημειωθεί ότι στη θωρακική περιοχή, οι μύες φλεγμονώνονται σχετικά σπάνια, καθώς η μυοσίτιδα εντοπίζεται κυρίως στο άνω μέρος της πλάτης ή στο κάτω μέρος της πλάτης.
Μία από τις ποικιλίες είναι η οστεοποίηση της μυοσίτιδας ή της ινοδυσπλασίας - μια εξαιρετικά σπάνια μορφή της νόσου. Αυτή η συγγενής διαταραχή οστεογένεσης (σχηματισμός οστού) αναπτύσσεται γρήγορα και εκδηλώνεται στην παιδική ηλικία.
Η ινοδυσπλασία είναι ο σχηματισμός οστεοποιημένων σημείων στη μυϊκή δομή που διευρύνουν σταδιακά και τραυματίζουν τον περιβάλλοντα ιστό. Η διαδικασία της οστεοποίησης (οστεοποίηση) μπορεί να εντοπιστεί σχεδόν οπουδήποτε - κοντά στη σπονδυλική στήλη, στα άκρα ή στην περιοχή της πυέλου.
Αναφορά:η οστεοποίηση της μυοσίτιδας είναι ανίατη και δεν προσφέρεται καν για χειρουργική θεραπεία. Μετά την απομάκρυνση των οστεοειδών, σχηματίζονται ξανά.
Μυοφασικό σύνδρομο
Ο μυϊκός πόνος στην πλάτη είναι ο πιο συχνός μετά από πονοκεφάλους. Πάνω από το 40% των ανθρώπων πάσχουν από σύνδρομο χρόνιου πόνου, οι περισσότερες από τις οποίες είναι γυναίκες.
Το μυοφασικό σύνδρομο είναι μια προοδευτική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό σημείων ενεργοποίησης (πόνου) στους μυς. Η διάμετρος κάθε σημείου κυμαίνεται από 1 έως 3 mm, η συσσώρευση σημείων μπορεί να δημιουργήσει μια οδυνηρή περιοχή 1 cm2. Αυτά τα σημεία σχηματίζονται υπό την επίδραση τραύματος και μυϊκής καταπόνησης.
Ένας αριθμός παραγόντων μπορεί να προκαλέσει αυτή τη διαδικασία:
- σκελετικές ανωμαλίες - σκολίωση (καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης προς τα αριστερά ή τα δεξιά), πυελική ασυμμετρία, συντόμευση ενός από τα άκρα, επίπεδα πόδια.
- τραυματισμοί στην πλάτη?
- ασθένειες της σπονδυλικής στήλης - οστεοχόνδρωση, σπονδυλοάρθρωση, καθώς και κήλη και προεξοχή.
- μακροχρόνια χρήση φαρμάκων-β-αποκλειστές, καρδιακοί γλυκοζίτες, ανταγωνιστές ασβεστίου, αντιαρρυθμικά φάρμακα, αναισθητικά.
- βλάβη του συνδετικού ιστού σε αυτοάνοσα νοσήματα - ρευματισμοί, ερυθηματώδης λύκος.
Χολολιθίαση
Με παθολογίες της χοληδόχου κύστης, ο πόνος συχνά ακτινοβολεί στη δεξιά ωμοπλάτη. Αυτό οφείλεται σε σπασμό λείων μυών όταν τα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης ερεθίζονται από τους σχηματισμένους λίθους (πέτρες). Μια επίθεση χολικών κολικών συμβαίνει, κατά κανόνα, ξαφνικά και συγκεντρώνεται στη δεξιά πλευρά κάτω από τα πλευρά.
Το σύνδρομο πόνου έχει οξύ, κοπτικό χαρακτήρα και στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται μετά την κατανάλωση λιπαρών, τηγανητών, πικάντικων τροφίμων, αλκοολούχων ποτών. Η αιτία μιας επίθεσης μπορεί να είναι βαριά σωματική άσκηση, νευρική καταπόνηση ή παρατεταμένη θέση κλίσης.
Εάν υπάρχει απόφραξη στον χοληδόχο πόρο, ο πόνος γίνεται αισθητός ως θαμπός και τραβηγμένος. Ένα συνοδευτικό σύμπτωμα είναι η βαρύτητα στην κοιλιά στα δεξιά, καθώς και η ναυτία, που μετατρέπεται σε έμετο. Είναι δυνατή η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, μερικές φορές σε υψηλές τιμές. Με απόφραξη του κοινού χολικού πόρου και απόφραξη του σφιγκτήρα του Oddi, ο ίκτερος αναπτύσσεται και τα κόπρανα αποχρωματίζονται.
Η θεραπεία της νόσου των χολόλιθων μπορεί να είναι συντηρητική και χειρουργική. Ελλείψει επιπλοκών, δεν πραγματοποιείται ειδική θεραπεία. Οι μεμονωμένες πέτρες μπορούν να αφαιρεθούν χρησιμοποιώντας λιθοτριψία κρουστικών κυμάτων.
Υποφρενικό απόστημα
Ο πόνος στην πλάτη στην περιοχή των ωμοπλάτων μπορεί να εξηγηθεί από το σχηματισμό ενός υποφρενικού αποστήματος - ενός αποστήματος εντοπισμένου κάτω από τον θόλο του διαφράγματος. Τις περισσότερες φορές, εμφανίζεται μετά από χειρουργική επέμβαση στην κοιλιά, όταν αναπτύσσεται περιτονίτιδα. Ο αιτιολογικός παράγοντας μπορεί να είναι σταφυλόκοκκος, στρεπτόκοκκος ή Ε. Coli.
Η λοίμωξη εισέρχεται στο σώμα μετά από μερική ή πλήρη αφαίρεση του στομάχου, εκτομή του παγκρέατος, συρραφή του διάτρητου έλκους, αφαίρεση της σπλήνας. Η αιτία μπορεί να είναι μια φλεγμονώδης παθολογία εσωτερικών οργάνων, ανοιχτό ή κλειστό κοιλιακό τραύμα, καθώς και σοβαρές πνευμονικές βλάβες, οστεομυελίτιδα των οστών των σπονδύλων και των πλευρών.
Γενικά εμφανίζονται πρώτα συμπτώματα - αδυναμία, εφίδρωση και πυρετός. Η αυξημένη θερμοκρασία σώματος μπορεί να διατηρείται συνεχώς ή να αυξάνεται περιοδικά. Στη συνέχεια αρχίζει να πονάει στο άνω τρίτο της κοιλιάς και στο κάτω μέρος του θώρακα από την πληγείσα πλευρά. Το σύνδρομο πόνου ποικίλης έντασης συχνά ακτινοβολεί κάτω από την ωμοπλάτη, τον ώμο ή την κλείδα.
Χαρακτηριστικό σημάδι του αποστήματος είναι η δύσπνοια, ο ξηρός βήχας, ο λόξυγκας και ο αυξημένος πόνος κατά την κίνηση, η βαθιά αναπνοή, ο βήχας και το φτέρνισμα. Ο ασθενής αναπνέει συχνά και ρηχά, προσπαθεί να πάρει μια ημι-καθιστή θέση.
Η θεραπεία του υποφρενικού αποστήματος συνίσταται στο χειρουργικό άνοιγμα και αποστράγγιση του αποστήματος, μετά το οποίο πραγματοποιείται αντιβακτηριακή, αντι-τοξική, αντιφλεγμονώδης και αποκαταστατική θεραπεία.
Αναφορά:εάν η επέμβαση δεν πραγματοποιηθεί εγκαίρως, το απόστημα διαπερνά τις κοιλιακές και υπεζωκοτικές κοιλότητες, γεγονός που εγγυάται σχεδόν θανατηφόρο έκβαση.
Πλευρίτιδα
Ο πόνος κοντά στην ωμοπλάτη μπορεί να προκαλέσει βρογχο -πνευμονικές παθήσεις - πνευμονία ή βρογχίτιδα, που περιπλέκεται από πλευρίτιδα. Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να βλάψει τόσο κάτω όσο και πάνω από την ωμοπλάτη. Ωστόσο, η κύρια πηγή πόνου είναι το στήθος και η άνω κοιλιακή χώρα.
Η πλευρίτιδα είναι πάντα μια επιπλοκή μιας άλλης νόσου, συμπεριλαμβανομένων των κακοήθων νεοπλασμάτων. Μπορεί να προκληθεί από βακτηριακή, ιογενή ή μυκητιακή λοίμωξη, τραύμα και χειρουργική επέμβαση στο στήθος.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πλευρίτιδα αναπτύσσεται με φόντο αυτοάνοσες ασθένειες - σκληρόδερμα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, ερυθηματώδη λύκο, αγγειίτιδα, καθώς και πνευμονική θρομβοεμβολή, έμφραγμα του μυοκαρδίου, παγκρεατίτιδα.
Στο 25% των ασθενών με πλευρίτιδα, διαγιγνώσκεται κακοήθης όγκος - μεσοθηλίωμα ή μεταστάσεις από άλλα όργανα (μαστικός αδένας, ωοθήκες). Η μεταστατική πλευρίτιδα έχει συνήθως ήπια συμπτώματα και συχνά εκδηλώνεται μόνο με τους πόνους πίσω από το στήθος.
Όταν συσσωρεύεται μεγάλη ποσότητα εξιδρώματος, είναι απαραίτητο να τρυπήσετε για την εκκένωση ή την αποστράγγισή του. Ανάλογα με το γιατί έχει αναπτυχθεί η πλευρίτιδα, συνταγογραφείται ειδική θεραπεία. Μπορεί να περιλαμβάνει αντιβιοτικά, στεροειδή, αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Η μορφή της φυματίωσης αντιμετωπίζεται με ειδικά φάρμακα.
Νόσος ουρολιθίασης
Ο σχηματισμός λίθων στο ουροποιητικό σύστημα συμβαίνει συχνότερα σε μεσήλικες - από 25 έως 50 ετών. Η ασθένεια προχωρά με διαφορετικούς τρόπους: σε μερικούς, τα συμπτώματα περιορίζονται σε ένα μόνο δυσάρεστο επεισόδιο, ενώ άλλα παραπονιούνται για τακτικές παροξύνσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ουρολιθίαση έχει μια χρόνια, παρατεταμένη πορεία.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο κολικός του νεφρού όταν ο ουρητήρας είναι αποκλεισμένος. Ο εντοπισμός του συνδρόμου πόνου εξαρτάται από τη θέση της πέτρας και η ένταση εξαρτάται από το μέγεθός της. Ο πόνος στη δεξιά ωμοπλάτη εμφανίζεται όταν επηρεάζεται ο δεξιός νεφρός. Εάν η πέτρα είναι χαμηλότερη, τότε πονάει το κάτω μέρος της πλάτης ή η κάτω κοιλιακή χώρα.
Τυπικά συμπτώματα της ουρολιθίασης είναι η συχνή παρόρμηση και η αίσθηση καψίματος κατά την ούρηση, ο πυρετός και η ναυτία.
Η μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι συντηρητική και χειρουργική. Τις περισσότερες φορές, απαιτείται μια λειτουργία, οι ενδείξεις για την εφαρμογή της είναι:
- μεγάλες πέτρες?
- ανάπτυξη νεφρικής ανεπάρκειας ·
- εντοπισμός του λογισμού στο νεφρό, τη νεφρική λεκάνη ή τον ουρητήρα.
- πυώδης πυελονεφρίτιδα.
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι ανοικτή ή ενδοσκοπική. Η λιθοτριψία κρουστικών κυμάτων είναι η πιο ήπια μέθοδος για τη μείωση του ποσοστού των μετεγχειρητικών επιπλοκών.
Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, οι πέτρες θρυμματίζονται μέσω ενός ανακλαστήρα που εκπέμπει ηλεκτροϋδραυλικά κύματα. Μετά τη σύνθλιψη, τα σωματίδια πέτρας και η άμμος απεκκρίνονται στα ούρα. Μερικές φορές η κίνησή τους κατά μήκος του ουρητήρα προκαλεί νεφρικό κολικό, ο οποίος σταματά εύκολα με φαρμακευτική αγωγή.
Αναφορά:οποιαδήποτε λειτουργία δεν αποτελεί εγγύηση για την απουσία υποτροπών. Επομένως, πραγματοποιείται αναγκαστικά πολύπλοκη θεραπεία, η οποία μπορεί να διαρκέσει για αρκετά χρόνια.
Μεσοπλεύρια νευραλγία
Η μεσοπλεύρια νευραλγία (θώρακα) χαρακτηρίζεται από σοβαρά συμπτώματα και εκδηλώνεται συχνότερα με οξύ, διαπεραστικό πόνο στα πλευρά, τόσο μπροστά όσο και πίσω. Μπορεί να εμφανίζεται κατά διαστήματα ή να ενοχλεί συνεχώς. Το σύνδρομο πόνου είναι πονεμένο, καυστικό ή θαμπό, αλλά πάντα δύσκολο να αντέξει.
Χαρακτηριστικό σημάδι νευραλγίας είναι η απότομη αύξηση του πόνου κατά την εισπνοή, την αλλαγή της θέσης του σώματος ή το φτέρνισμα. Συχνά, κατά τη διάρκεια μιας επίπονης επίθεσης, οι μύες συστρέφονται, η εφίδρωση αυξάνεται, το δέρμα γίνεται κόκκινο ή, αντίθετα, χλωμίζει. Το μούδιασμα εμφανίζεται στο σημείο της βλάβης των νευρικών απολήξεων.
Η άμεση αιτία της παθολογίας είναι το τσίμπημα των νευρικών ριζών, το οποίο διευκολύνεται από διάφορους παράγοντες και ασθένειες:
- οστεοχόνδρωση;
- σπονδυλίτιδα
- αγκυλωτική σπονδυλίτιδα;
- πρωτογενείς και μεταστατικοί όγκοι.
- διαταραχή του στομάχου (γαστρίτιδα).
- αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στα αιμοφόρα αγγεία.
- μεταβολική νόσος?
- τραύμα στο στήθος?
- γρίπη, SARS;
- υποθερμία και ρεύματα?
- παρατεταμένο ή σοβαρό νευρικό στρες.
- υψηλή φυσική δραστηριότητα
- ανεπιτυχής στροφή του σώματος, παρατεταμένη παραμονή σε στατική θέση.
Αναφορά:η μεσοπλεύρια νευραλγία χαρακτηρίζεται από πόνο που διαρκεί από μερικά δευτερόλεπτα έως τρία λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ασθενής προσπαθεί να μην αναπνεύσει ή να κινηθεί, ώστε να μην αυξήσει τον πόνο.
Η κύρια κατεύθυνση της θεραπείας είναι η ανακούφιση από το σύνδρομο πόνου, για το οποίο συνταγογραφούνται αντιφλεγμονώδη μη στεροειδή φάρμακα (ΜΣΑΦ). Για έντονο πόνο, πραγματοποιούνται θεραπευτικά μπλοκαρίσματα με αναισθητικά και στεροειδή. Για να αυξηθεί το κατώφλι της διέγερσης του ΚΝΣ, χρησιμοποιούνται ηρεμιστικά.
Η ειδική θεραπεία εξαρτάται από την προέλευση της νευραλγίας και μπορεί να περιλαμβάνει αντιιικά, αντιισταμινικά και μυοχαλαρωτικά.
Νεοπλάσματα
Οι όγκοι των οστών στην ωμοπλάτη είναι πολύ σπάνιοι και μπορεί να είναι καλοήθεις και κακοήθεις. Τα πρώτα περιλαμβάνουν οστεώματα και χόνδρομα, τα δεύτερα - χονδροσάρκωμα και σάρκωμα Ewing. Το οστεόμα χαρακτηρίζεται από αργή ανάπτυξη και ευνοϊκή πορεία. Προσβάλλει κυρίως παιδιά και νέους από 5 έως 20 ετών.
Το οστεώμα μπορεί να αναπτυχθεί ασυμπτωματικά και να εκδηλωθεί μόνο όταν συμπιέζονται οι γύρω δομές - νευρικές ρίζες και αιμοφόρα αγγεία. Η θεραπεία είναι μόνο χειρουργική, δεν υπάρχουν πρακτικά υποτροπές.
Το χόνδρομα είναι ένας καλοήθης όγκος που προέρχεται από ιστό χόνδρου. Πρέπει να σημειωθεί ότι όταν το χόνδρο εντοπίζεται στην ωμοπλάτη, ο όγκος συχνά εκφυλίζεται σε κακοήθη. Λόγω του υψηλού κινδύνου κακοήθειας, τέτοιοι σχηματισμοί αφαιρούνται ριζικά.
Το χονδροσάρκωμα, όπως και το χόνδρο, σχηματίζεται από χόνδρινο ιστό, αλλά είναι κακοήθη και διαδεδομένο. Η ανάπτυξή του συνοδεύεται από αυξανόμενο πόνο και πρήξιμο στην πληγείσα περιοχή.
Το χονδροσάρκωμα εμφανίζεται σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, ακόμη και σε παιδιά, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό είναι στη μέση ηλικία - από 40 έως 60. Κυρίως οι άνδρες υποφέρουν. Η κύρια μέθοδος θεραπείας είναι η αφαίρεση του όγκου · εάν είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί η επέμβαση, πραγματοποιούνται χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία.
Το σάρκωμα Ewing είναι ένας από τους πιο επιθετικούς κακοήθεις όγκους επιρρεπείς σε πρώιμη μετάσταση. Επηρεάζει παιδιά και νέους, εκδηλώνεται με σοβαρά συμπτώματα - πόνο, πρήξιμο και ερυθρότητα.
Δεδομένου ότι ο όγκος είναι εξαιρετικά επιθετικός, πραγματοποιείται τόσο χειρουργική όσο και θεραπευτική θεραπεία. Τόσο πριν όσο και μετά την επέμβαση, πραγματοποιείται χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία και με τη χρήση υψηλών δόσεων και αρκετών φαρμάκων. Η πρόγνωση της νόσου είναι υπό όρους δυσμενής.
Ο πόνος κάτω από τη δεξιά ωμοπλάτη μπορεί να είναι ένα εντελώς ακίνδυνο σύμπτωμα ή να υποδεικνύει μια σοβαρή ασθένεια. Για να απαλλαγείτε από τον πόνο και να αποφύγετε πιθανές επιπλοκές, χρειάζεστε ειδική διαβούλευση και εξέταση. Με βάση τα αποτελέσματά του, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει θεραπεία και θα δώσει τις απαραίτητες συστάσεις. Να είναι υγιής!